تاییدیه FDA
سازمان غذا و داروی ایالات متحده مجوز Lenmeldy (atidarsagene autotemcel) را صادر کرده است. FDA این ژن درمانی را به عنوان اولین در نوع خود برای درمان کودکان مبتلا به لوکودیستروفی متاکروماتیک متاکروماتیک زودرس نوجوانی پیش علامتی، زودرس نوجوانی پیش علامتی، یا لوکودیستروفی متاکروماتیک زودرس نوجوانی با علائم اولیه تایید کرده است.
لوکودیستروفی متاکروماتیک (MLD)
لوکودیستروفی متاکروماتیک یک اختلال ارثی ناشایع و ناتوان است که به طور خاص بر مغز و سیستم عصبی تاثیر می گذارد. این وضعیت در نتیجه کمبود آنزیم آریل سولفاتاز A (ARSA) است که باعث تجمع سولفاتیدها (مواد چرب) در سلول ها می شود.
این تجمع منجر به آسیب به سیستم عصبی مرکزی و محیطی می شود و در نتیجه توانایی های حرکتی و شناختی و مرگ و میر زودرس را کاهش می دهد. شیوع MLD در ایالات متحده از هر 40000 نفر یک نفر تخمین زده می شود. MLD یک بیماری غیرقابل درمان است و رویکرد معمول درمان حول ارائه پشتیبانی و مدیریت علائم متمرکز است.
پیتر مارکز، MD، Ph.D.، مدیر مرکز ارزیابی و تحقیقات بیولوژیکی FDA (CBER) گفت: "این گزینه درمانی اولیه است که از FDA برای کودکان مبتلا به این اختلال ژنتیکی غیر معمول تایید شده است." ما متعهد به ترویج اصول علمی و نظارتی هستیم که توسعه و ارزیابی کارآمد محصولات ایمن، مؤثر و پیشگامانه را تسهیل می‌کند که به طور بالقوه می‌تواند زندگی بیماران را بهبود بخشد.»
لنملدی
Lenmeldy یک درمان منحصر به فرد و شخصی است که شامل یک تزریق سلول های بنیادی خونساز خود بیمار (HSCs) است که از نظر ژنتیکی تغییر یافته و حاوی نسخه های عملکردی ژن ARSA است. سلول های بنیادی از بیمار برداشت شده و با معرفی یک کپی کاربردی از ژن ARSA ویرایش ژنتیکی می شوند. سلول های بنیادی تغییر یافته دوباره به بدن بیمار وارد می شوند، جایی که در مغز استخوان می چسبند و تکثیر می شوند.
سلول های بنیادی تغییر یافته سلول های میلوئیدی (ایمنی) بدن را می دهند که آنزیم ARSA را می سازند. این آنزیم به تجزیه سولفاتیدها کمک می کند و ممکن است از انتشار MLD جلوگیری کند. قبل از دریافت درمان، بیماران باید شیمی درمانی با دوز بالا را تحمل کنند ، روشی که سلول‌ها را از مغز استخوان حذف می‌کند تا با سلول‌های اصلاح‌شده در Lenmeldy جایگزین شود.
MLD یک بیماری ناتوان کننده است که به طور قابل توجهی بر رفاه بیماران و خانواده های آنها تأثیر می گذارد. نیکول وردون، MD، که به عنوان مدیر دفتر محصولات درمانی در CBER خدمت می کند، گفت: «پیشرفت در گزینه های درمانی، خوش بینی برای نتایج بهتر و توانایی تأثیر مؤثر بر روند پیشرفت بیماری را فراهم می کند. "این تایید نشان دهنده پیشرفت قابل توجه و دسترسی به درمان های موثر، از جمله ژن درمانی، برای بیماری های نادر است."
ایمنی و اثربخشی Lenmeldy با استفاده از داده‌های 37 کودک که در دو مطالعه بالینی تک بازوی با برچسب باز و یک برنامه دسترسی گسترده شرکت داشتند، ارزیابی شد. مقایسه ای بین کودکانی که تحت درمان با لنملدی قرار گرفتند و کودکانی که هیچ درمانی دریافت نکردند (سابقه طبیعی) انجام شد.
معیار اصلی اثربخشی زنده ماندن بدون آسیب جدی حرکتی بود که به عنوان زمان از تولد تا اولین نمونه از دست دادن توانایی حرکت و نشستن بدون کمک یا مرگ تعریف شد. درمان Lenmeldy به طور چشمگیری احتمال اختلال حرکتی شدید یا مرگ و میر را در کودکان مبتلا به MLD در مقایسه با افرادی که تحت درمان قرار نگرفتند کاهش داد.
هر کودکی که مبتلا به MLD پیش از علامتی در اواخر دوران شیرخوارگی تشخیص داده شد و تحت درمان با لنملدی قرار گرفت، تا سن 6 سالگی زنده ماند، در مقابل تنها 58 درصد از کودکان گروه کنترل که درمان دریافت نکردند. تا سن 5 سالگی، 71 درصد از کودکانی که تحت درمان قرار گرفتند، قادر به راه رفتن مستقل بودند.
از بین کودکانی که تحت درمان قرار گرفتند، 85 درصد دارای نمرات ضریب هوشی زبان و عملکرد طبیعی بودند، یافته ای که در کودکانی که درمان دریافت نکرده اند مشاهده نشده است. علاوه بر این، کودکانی که دارای MLD زودرس نوجوانی پیش‌علامت‌آمیز بودند، کاهشی در پیشرفت اختلال حرکتی و/یا شناختی نشان دادند.
عوارض جانبی غالب لنملدی شامل تب و لکوپنی، زخم های دهان، عفونت های دستگاه تنفسی، درماتیت، عفونت های مرتبط با کاتتر، عفونت های ویروسی، تب، عفونت های گوارشی و هپاتومگالی است.
پس از تجویز لنملدی، بیماران باید تحت نظارت منظم تعداد نوتروفیل ها و احتمال تاخیر در پیوند پلاکتی قرار گیرند تا زمانی که پیوند با موفقیت انجام شود. تجویز Lenmeldy ممکن است به طور بالقوه منجر به ایجاد ترومبوز یا آنسفالیت شود. اگرچه خطر بالقوه ابتلا به سرطان خون ناشی از این دارو وجود دارد، اما هیچ موردی از چنین مواردی در بیمارانی که لنملدی داشته اند مشاهده نشده است.
بیمارانی که این دارو را تجویز می کنند باید در طول زندگی خود تحت نظارت مداوم برای بدخیمی های خونی قرار گیرند. این شامل شمارش سالانه کامل خون (با افتراقی) و در صورت لزوم، تجزیه و تحلیل محل ادغام برای حداقل 15 سال پس از درمان است.
